Waarom ik nooit soldaat werd.

Als kind speelde ik graag soldaatje met mijn vriendjes. We hadden ‘soldatenspullen’ en nep geweren. Liepen door de straten en verdedigden onze straat, sluipend en schietend als echte grote soldaten. Ook lazen we soldaten boekjes die we erg spannend vonden en die de basis vormden voor onze nieuwe avonturen. Op een gegeven moment word je daar te groot voor en krijg je andere hobby’s en bezigheden. Dan komt het jaar waarin je 18 wordt en in die tijd, eind jaren 70 begin jaren 80,  betekende dat dat je werd opgeroepen voor de keuring voor militaire dienst. Ik ontving een brief van het ministerie van defensie waarin ik werd verzocht me te melden bij de Generaal Knoop kazerne in Utrecht. Wat ik me van de keuring herinner is dat ik een groot en lang vragenformulier moest invullen. De meest uiteenlopende vragen en daarmee was ik wel een poos bezig. Daarna kreeg iedereen een gesprek met een (ik denk)  officier van het leger. Deze stelde dan een heleboel vragen die ik me niet allemaal meer herinner. Wel weet ik dat gevraagd werd of ik bij de landmacht, luchtmacht of marine wilde dienen. Ik antwoordde dat ik het allemaal wel interessant vond. Ik was nog jong en de oorlog in Libanon was aan de gang, een oorlog waar ook Nederland zich weer eens mee moest bemoeien. Dus er werd ook gevraagd of ik eventueel wel in het buitenland wilde dienen. Jong als ik was zei ik volmondig ‘JA’. Pas later toen ik in het ziekenhuis in Rotterdam een Libanon veteraan ontmoette en verpleegde, heb ik begrepen dat mijn JA grote en niet echt plezierige gevolgen had kunnen hebben. Jong, avontuurlijk en vooral naïef dat is wat ik was.

In de vragenlijst werd ook naar je gezondheidstoestand gevraagd en ik heb dat ook allemaal eerlijk ingevuld. Eén vraag was:  heb je allergieën? Ja die had ik, hooikoorts. En of ik daar dan ook medicijnen voor gebruikte?  Ja, van mijn moeder die ook allergisch is,  kreeg ik zo nu en dan een tabletje Polaramine. Na het innemen daarvan sliep ik dan een paar uur, zo suf werd ik ervan.

Aan het eind van de keuringsdag moesten alle kandidaten zich in een rij opstellen en ik herinner me dat mijn naam werd genoemd: ‘Woudenberg, je kunt naar huis en krijgt een oproep voor een medische keuring in het Dr.Mathijsse Hospitaal’.  Ik ben daar later inderdaad voor opgeroepen en er werd bloed afgenomen en ik kreeg een allergieën test.. Na korte tijd kreeg ik een brief thuis:  voorgoed ongeschikt voor militaire dienst. Tja wat moet je met een soldaat die in het gras niest en daarmee alle soldaten in gevaar brengt?

Het grote voordeel voor mij was dat ik toen gelijk na school de opleiding tot Verpleegkundige kon gaan volgen en niet eerst 18 maanden het leger in moest. Bovendien werd ik daardoor nooit naar Libanon gestuurd en bleven mijn militaire ervaringen beperkt tot soldaatje spelen als kind.

 Why I never became a soldier

.
As a child I played like soldier with my friends. We had soldiers ' stuff ' and fake guns. Walked through the streets and defended our Street, insidious and shooting as real big soldiers. We read soldiers story books which we  found very exciting and which formed the basis for our new adventures. At some point you become too big for that and get your other hobbies and pursuits. Then comes the year in which you turn 18, and in that time, in the late 1970s early 1980s, it meant that the verification that you was drafted for military service. I received a letter from the Ministry of defence in which I was requested to report to the General Knoop barracks in Utrecht. What I remember of the inspection is that I had to fill out a big and long questionnaire. The most diverse questions and thus I was working on it for quite a while. Then everyone got an interview with an (I think) officer of the army. This suggested than again a lot of questions that I do not all remember anymore. I do know that I was asked if i wanted to serve in the army, air force or Navy . I replied that I  found them all interesting. I was still young and the war in Lebanon was underway, a war where The Netherlands once again had to interfere with.. So there was also asked whether I may have wanted to serve abroad. Young as I was I said resounding ' yes '. Only later when I was working in the hospital in Rotterdam I met and nursed a Lebanon veteran, only then I understood that my YES could have had large and not really pleasant consequences. Young, adventurous and, above all,  I was naive.

In the questionnaire was also a section about your health condition and I have answered all questions as  honest as possible. One question was: do you have allergies? Yes, that I had: hay fever. And if I take medications for it? Yes,  my mother who also is allergic, gave me a Tablet Polaramine now and then. After taking it I slept than a few hours, it made me pretty drowsy.

At the end of the inspection day all candidates had to draw up in a row and I remember that my name was called: ' Woudenberg, you can go home and get a call for a medical examination in the Dr. Matthijsse Hospital '. I  indeed received a letter and went there.  There was a bloodtest and I got an allergies test. After a short time I received a letter at home: ‘for good unfit for military service due to allergies’. Whats the use ofh a soldier who in the grass sneezes and put all other soldiers in danger?

The major advantage for me was that I then right after school could start my training as a nurse and did not have  to first serve in the army for 18 months. In addition, I was never sent to Lebanon and thereby my military experiences remained limited to playing soldier as a child.