De cirkels van het leven….
Over hoe gebeurtenissen zich herhalen door de tijd.
Toen mijn oudste zus me afgelopen week een berichtje stuurde met een ingesloten foto, dacht ik in eerste instantie wat is dat? Ik klikte de foto open en zag een jeugdboekje van mijzelf.
Gekregen van mijn opa en oma in december 1968 toen ik zes jaar oud was. Ik had er nooit meer aan gedacht en dus ook niet gemist. Het kwam tevoorschijn toen mijn zus en zwager aan het opruimen waren. Zoals iedereen komt er een tijd in je leven dat je een soort grote schoonmaak houdt. Alles wat je hebt verzameld in je leven doorzoekt en besluit wat je wilt houden en wat er weggaat.
Uit een doos met spullen uit de nalatenschap van mijn moeder die bijna drie jaar geleden overleed kwam het boekje tevoorschijn. Blijkbaar heeft ze dit altijd bewaard zonder dat ik er weet van had. Het is dus niet weggegooid toen zij haar grote schoonmaak heeft gehouden.
Het boekje heet ‘oom Arthurs kinderverhalen’ er is dus aandacht besteed aan deze aankoop in de jaren 60 van de vorige eeuw. Mijn opa en oma waren toen in de zestig, net als ikzelf nu op mijn 60e opa mag zijn.
Nu vele jaren later komt het boekje weer tevoorschijn en filosofeer ik over hoe dat toen is gegaan.
Ik stel me voor dat ze misschien samen naar de speelgoedzaak of boekhandel zijn gegaan en daar hebben rondgekeken. Op zoek naar een passen cadeau voor een 6-jarig jongetje. Zij waren absoluut niet erg welgesteld, maar kochten toch een mooi cadeau voor me. Het werd netjes ingepakt en ergens in december (kort voor Sinterklaas) heb ik het toen mogen uitpakken en erin lezen. Ik hoop dat ik dankbaar heb gereageerd en mijn blijdschap heb laten zien. Trots heb ik mijn naam erin geschreven en de eerlijkheid gebied met te zeggen dat mijn handschrift door de jaren heen helaas niet beter is geworden.
Zelf ga ik ook regelmatig met mijn vrouw op cadeautjesjacht voor de kleinkinderen. Soms naar fysieke winkels, maar toch vaker zoeken op internet. Ook wij proberen met zorg te kiezen en pakken alles netjes in. En dan de blije kindergezichtjes als ze het mogen uitpakken. Nieuwsgierig wat eronder dat mooie papier verstopt zit. Misschien ooit een glimlach toverend op een gezicht bij de herinnering aan hoe het cadeau bij een kleinkind terechtkwam.
De tijden zijn wel veranderd, dat is zeker. Er is over het algemeen meer geld te besteden en de cadeaus zijn vaak buitensporig groot en ook vaak in (te) grote hoeveelheden. Tevredenheid is soms een vergeten woord helaas. Opgroeien in de tijd waarin alles groter en meer moet zijn valt denk ik niet mee.
Ik denk dan terug aan mijn kindertijd. Het was anders, beter durf ik niet te zeggen. Maar het boekje geeft me een warm gevoel, zeker met de gedachten aan hoe het mogelijk bij me terecht is gekomen. En nu na al die jaren weer bij me terugkomt als een mooie herinnering aan een tijd die eens was. Met de mensen die er nu niet meer zijn, maar in mijn herinnering voortleven. Met als tastbaar bewijs een klein boekje.
The circles of life….
About how events repeat themselves over time.
When my oldest sister texted me last week with an embedded photo, I initially thought what is that? I clicked open the photo and saw a childhood book of myself. Received from my grandfather and grandmother in December 1968 when I was six years old. I never thought about it, and I didn't miss it. It popped up while my sister and brother-in-law were cleaning up. Like everyone else, there comes a time in your life when you do some sort of deep cleaning. Search everything you have collected in your life and decide what to keep and what to leave.
The booklet emerged from a box of things from the estate of my mother who passed away almost three years ago. Apparently, she always kept this without my knowledge. So, it was not thrown away when she did her big cleaning.
The book is called 'Uncle Arthur's children's stories', so attention was paid to this purchase in the 1960s. My grandpa and grandma were in their sixties then, just like I am now at my 60th grandpa.
Now, many years later, the book reappears, and I philosophize about how that happened.
I imagine they might have gone to the toy store or bookstore together and looked around. Looking for a suitable gift for a 6-year-old boy. They certainly weren't very well off, but they bought me a nice present anyway. It was neatly packed and somewhere in December (shortly before Sinterklaas) I was allowed to unpack it and read it. I hope I responded gratefully and showed my joy. I proudly wrote my name in it and I can honestly say that unfortunately my handwriting has not improved over the years.
I also regularly go on a gift hunt with my wife for the grandchildren. Sometimes to physical stores, but more often searching the internet. We also try to choose with care and pack everything neatly. And then the happy children's faces when they can unpack it. Curious what is hidden underneath that beautiful paper. Perhaps one day bringing a smile to a face at the memory of how the gift ended up with a grandchild.
Times have changed, that's for sure. There is generally more money to spend, and the gifts are often excessively large and often in (too) large quantities. Satisfaction is sometimes a forgotten word unfortunately. Growing up in a time when everything has to be bigger, and more is not easy, I think.
I then think back to my childhood. It was different, I dare not say better. But the book gives me a warm feeling, especially thinking about how it might have gotten to me. And now after all these years comes back to me as a beautiful memory of a time that once was. With the people who are no longer here, but who live on in my memory. With a small book as tangible proof.