De dag waarop ik bijna verdronk

Ook dit verhaal ken ik alleen uit de overlevering en weet dus niet of alle feiten precies kloppen.

Als klein kind van misschien anderhalf jaar oud, kon ik fijn in de achtertuin spelen. Op die leeftijd kan een kind al lopen en ik zal lekker wankel door de tuin heen en weer zijn ‘gehobbeld’. Onze buren Toon en Tinie woonden al lang naast ons. Mijn ouders hadden wel goed contact met hen. Hun tuin lag precies naast de onze en de tuinen werden gescheiden door een metalen hek. Hoe oud zij precies waren weet ik niet, mijn herinneringen zijn vooral dat zij een brommer hadden waarop ze regelmatig samen weggingen en dat ze een mooie vijver in de tuin hadden. Zij waren een kinderloos echtpaar en  vonden het leuk om nu en dan op mij te passen. Ik werd dan over het hek getild en speelde in hun tuin. Dat zal meestal wel goed zijn gegaan, maar op zekere dag ging het toch flink mis. Misschien hebben ze even niet goed opgelet. Ineens was ik spoorloos verdwenen en er ontstond paniek. Ik denk dat ze in hun tuin hebben staan roepen en schreeuwen en dat mijn ouders daar op af zijn gekomen. Als peuter droeg ik een slabbetje om mijn kleertjes schoon te houden. Dat slabbetje heeft mijn leven gered. Mijn vader zag namelijk mijn slabbetje in de vijver drijven en ik had dat slabbetje om, dus moest ik er wel onder liggen. Mijn vader heeft me toen bewusteloos uit de vijver gepakt waar ik al een poosje onder water was geweest. Ik schijn blauw te zijn geweest door zuurstof gebrek. Hij heeft me op mijn buik gelegd en op mijn rug gedrukt, waarna grote golven vijverwater uit mijn longen kwamen. Wat zullen Toon en Tinie bang zijn geweest en hoe erg moeten ze zich hebben geschaamd. Mijn ouders zijn vast boos maar ook erg opgelucht geweest. Inmiddels zijn we meer dan 50 jaar verder en ik ben er nog steeds. Inmiddels kan ik wel zwemmen J

The day I nearly drowned

Also this story I know only from the tradition and dont know yet whether all the facts exactly right. 

As a small child of maybe one and a half years old, I could play in the backyard. At that age a child can already run and I probably did enjoy walking shaky through the garden back and forth. Our neighbors Toon and Tinie have lived next to us for a long time. My parents did have good contact with them. Their garden lay right next to ours and the gardens were separated by a metal fence. I don't know exactly how old they were, my memories are that they had a moped which they used  a lot together regularly and that they had a pretty pond in the garden. They were a childless couple and found it nice to occasionally look after me. I was then lifted over the fence and played in their garden. That will usually have gone well, but one day It went quite wrong anyway. Maybe they have just not been paying attention. All of a sudden I was disappeared without trace and they began to panic. I think they did yell and scream in their garden looking for me and that my parents have come off there. As a toddler I wore a bib to keep my clothes clean. That bib has saved my life. My father saw my bib flpating in the pond and I had that bib around me, so I had to lie in the water under it. My dad did grab me from the pond i was unconscious from the pond where I had been under water for a while. I seem to have been blue by oxygen lack. He has put me on my stomach and pressed on my back, after which large waves pond water came out of my lungs. What will Toon and Tinie have been afraid and how bad they should have been ashamed. My parents must have been angry but also been very relieved.

We are now more than 50 years on and I'm still there. Now I can swim