Verwekt ergens in een koude september nacht in 1961 in Zeist werd ik op 13 juni 1962 geboren als derde kind van Rijk Woudenberg en Annie Woudenberg-v Remmerden. Het gezin telde uiteindelijk vijf kinderen na de geboorte van mijn tweelingzusjes in 1970. Vier dochters en ikzelf als 'stamhouder' zoals mijn vader dat noemde.
Conceived somewhere in a cold september night in 1961 I was born on 13 June 1962 in Zeist as a third child of Rijk Woudenberg and Annie Woudenberg-v Remmerden. The family counted five children after the birth of my twin sisters in 1970. Four daughters and myself as ' stem holder ' as my father used to call that.
Ik ben geboren in deze straat met huizen die na de oorlog in hoog tempo waren gebouwd om de woningnood op te lossen.
We hebben hier gewoond tot ik ongeveer acht jaar oud was en de tweeling werd geboren waardoor het huis te klein werd.
I was born in this street with houses that were built after the war at high speed in order to solve the housing shortage.
We have lived here until I was about eight years old and the twins were born making the House too small.
hier onder een serie foto's uit mijn jeugd van baby tot tiener
here under a series of pictures from my childhood from baby to teen
Ik groeide op in Zeist en had een relatief gelukkige jeugd. Doorliep de basisschool, daarna de middelbare school en kwam toen in de verpeegkundige opleiding terrecht in Rotterdam. Ik heb van 1980 tot 1986 in het ziekenhuis gewerkt en daarna in allerlei functies in de ouderenzorg.
I grew up in Zeist and had a relatively happy childhood. Attended the elementary school, after high school and then came in the nursing training in Rotterdam. I have worked in the hospital from 1980 to 1986 and afterwards in all sorts of functions in the elderly care.
Ver van huis in de grote stad, leerling verpleegkundige die naast het vak ook leerde roken en drinken. Het was een mooie tijd waarin ik geforceerd snel volwassen werd door alle nare dingen die ik als jongen van 18 zag en meemaakte. Niet verwonderlijk dat ik viel voor de verleiding van bier en cigaretten. Ook somberheid was een woord dat bij deze periode hoort. Ik schreef in die periode veel melancholieke gedachten en gedichten op papier.
Far from home in the big city, student nurse who also learned to smoke and drink. It was a beautiful time when I was forced quickly to become an l adult by all the nasty things I saw and experienced as a boy of 18. Not surprising that I fell for the lure of beer and cigarettes. Also (gloom) depression was a word that suits to this period. I wrote many melancholic thoughts and poems in that period
In 1983 ben ik getrouwd met Carin Borgers en dat zijn we nog steeds. Samen kregen we drie prachtige kinderen. Annabel geboren in 1986, Jasper geboren in 1987 en Tessa geboren in 1989 (allen geboren in Rotterdam)
In 1983 I married Carin Borgers and we are still married. We got three wonderful children. Annabel born in 1986, Jasper born in 1987 and Tessa born in 1989 (all born in Rotterdam)
3 juni 1983 samen op de grote dag, foto gemaakt bij Slot Zeist. Jong en onschuldig maar vastbesloten samen iets moois van ons leven te maken. Met ups en downs zoals iedere goede relatie die kent zijn we anno 2021 nog steeds samen en mogelijk gelukkiger dan ooit. We kunnen nu al terugkijken op een mooi leven samen met onze drie kinderen en inmiddels vier kleinkinderen.
June 3rd 1983 together on the big day, picture taken at Slot Zeist. Young and innocent but determined to make something beautiful out of our lives together. With ups and downs like any good relationship has. Anno 2021 we are still together and happier than ever before. We can already look back on a beautiful life together with our three children and four grandchildren.
3 December 1995
Twaalf en half jaar getrouwd!!
Da’s een hele tijd, maar als je terugkijkt is het omgevlogen. Hoe het allemaal begon........ Jongen met bril en mooie krullen ziet op de catechesatie het serieuze en mooie meisje van zijn dromen. Hij brengt haar eens thuis en dan valt zij hem om de nek en begint hem te zoenen. Het eerste stuk zal zonder strijd door het serieuze mooie meisje worden beaamd, het tweede stuk -over wie nou wie begon te zoenen- is al jaren en vast discussiepunt. Enfin daarmee begon het in ieder geval. Na enige tijd mocht hij ook aan haar ouders worden voorgesteld en dat klikte wel. Maar wat is nou een jochie van 17 jaar helemaal, wat weet die nou van het leven en relaties ? Het begon zo mooi, maar na 6 weken was het toch weer over, de oorzaak daarvan lag eigenlijk heel simpel in de schoonmoeder....... hoe dat nou zat ? Het gesprek kwam eens op uitzet en dat soort zaken en een gehaakte 2-peroons sprei... Ach en toen is het jochie op zijn brommer gestapt en angstig de nacht ingereden, diep nadenkend of hij dit nu wel wilde. Zijn conclusie was nee hiervoor ben ik te jong. Dus hij maakte de verkering uit, een diep bedroefd serieus en mooi meisje achterlatend met niet meer dan een sombere brief.
Hij is nog wel een keer bij haar langs gegaan toen hij hoorde dat het niet zo goed met haar ging, maar hij wilde -ondanks grote twijfels- vrij blijven.
Daarna heeft hij haar nog een keer meegenomen naar Utrecht, waarmee hij de hoop op een hereniging deed opleven, maar hij wilde alleen maar vertellen dat hij ontwikkelingswerk wilde gaan doen.
Hij is toen de verpleging ingegaan, behield zijn bril, verloor zijn krullen, maar niet zijn streken. Hij maakte toen een donkere periode door, vol twijfel en zelfmedelijden, verloor zichzelf, hervond zichzelf. En toen zomaar op een dag heeft hij toen het serieuze mooie meisje gebeld en gevraagd of ze nog eens samen konden praten. Het serieuze mooie meisje moet wel veel van de jongen met de bril en zonder krullen houden, want ze zei onmiddellijk ja. Zij had inmiddels een rijbewijs en auto, daarmee zijn ze toen naar Muiden gereden, eerst naar Maxis, winkelen en daarna naar het Muider slot. Bij terugkomst in Zeist zei hij tegen haar dat ze de autokaart die ze mee hadden genomen wel mocht houden, enigszins bits zei ze dat ze die niet wilde hebben. Zij had maar één doel en dat was de jongen met de bril en zonder krullen voor zich terugwinnen, maar hij deed zo koel en bleef op afstand.
Daarna is er wat heen en weer geschreven en zij stelde hem voor een niet eenvoudige keuze, hij als leerling-verpleegkundige was bang dat hij niet in staat zou zijn een serieus mooi meisje te onderhouden, maar zij wilde hem ook al zou hij geen cent hebben.
Uiteindelijk heeft hij zijn keuze gemaakt en was de verkering dik aan. Aanvankelijk reisde hij per trein, maar het afscheid nemen op een station deed steeds zo’n pijn. In no-time haalde hij zijn rijbewijs en kocht een zwarte Ford Escort, waarmee hij heen en weer pendelde tussen Rotterdam en Zeist. Ze zijn toen samen op vakantie geweest naar Wijk aan Zee, kwamen weer terug -met delen van de uitzet- en konden elkaar niet meer missen. Spoedig schreef het serieuze mooie vrouwtje zich in voor een huisje, boompje, beestje.
In december 1982 kreeg zij de sleutel van een 1-kamerflat in Vollenhove, ze knapten dat samen op en het was de bedoeling dat hij in Rotterdam zou blijven wonen en zij in de flat. Braaf nam hij dan zijn toilet-tasje mee, maar ach waarom ook. Ze gingen samenwonen, hij haalde bij zijn ouders zijn sokken op en nam ze mee naar het serieuze mooie vrouwtje. Het was een leuke tijd op die flat, aan geld geen gebrek, twee auto’s voor de deur. Hij schreef voor haar kilometers lange gedichten en kocht telkens rozen(-geur en maneschijn).
Het samenwonen werd op 3 juni 1983 (dus ongeveer 12 ½ jaar geleden) bevestigd met een huwelijk.
Omdat een vaste baan in het ziekenhuis zekerheid werd verhuisden ze in 1984 naar Rotterdam, ze kregen een hand sleutels mee en zochten een 5-kamerwoning in de Schinnenbaan uit. 1 kamer was gevuld en 4 stonden er leeg. Zij reed nu op en neer naar Zeist en hij was nu in 5 minuten op zijn werk. Dat heen en weer gerij beviel ook haar op den duur niet meer en ze vond een parttime baan bij het Openbaar Lichaam Rijnmond in Rotterdam. Het serieuze mooie vrouwtje wilde toen een serieus mooi moedertje worden en na veel discussie en soms zelfs ruzie (en ook wel leukere dingen), was het serieus mooie vrouwtje een serieus mooi aanstaand moedertje.
In juni 1986 werd Annabel geboren, weer een kamer gevuld, in september 1987 werd Jasper geboren weer een kamer gevuld en nog maar 1 over. Het serieus mooie moedervrouwtje stopte met werken. Met de welvaart in financiële zin was het toen wel enigszins gedaan, soms maar vroeg naar bed van de honger en hij viel af van 92 naar 75 kilo. Hij veranderde van baan hij werd waarnemend hoofd in een verpleeghuis voor demente bejaarden en binnen 9 maanden hoofd (niet dat de financiële situatie veel verbeterde).
In 1988 stond het echtpaar voor de keuze: de auto wegdoen, in een flat gaan wonen of een huis kopen. De keuze viel op het kopen van een huis en in december 1988 verhuisden zij naar de Hamerdenstraat. In 1989 werd Tessa geboren -het huis op de Schinnenbaan zou nu vol zijn geweest-, maar op de Hamerdenstraat betekent dat gewoon dat het echtpaar op zolder slaapt.
Door de drukte met drie kinderen verandert er wel het één en ander aan een relatie, samen tijd doorbrengen wordt een uitzondering en als dat dan eens gebeurd, geniet je daar dan dubbel en dwars van. Niet alleen drukte door drie kinderen, maar ook door een andere baan voor het jochie met het brilletje en zonder krullen.
Een baan waarin van 9 tot 17 niet altijd -of meestal niet- opgaat. Een baan waardoor de energie om weer eens een mooi gedicht te maken ontbreekt. Een baan waardoor het serieus mooie vrouwtje er regelmatig alleen voor staat, waardoor het jochie met het brilletje maar zonder krullen met inmiddels grijzende stekels en een sikje zich soms zo schuldig voelt dat hij zich afvraagt of hij niet beter een baantje van 9 tot 17 kan zoeken, omdat hij zich realiseert dat hij dit alleen maar kan doen met steun van de serieus mooie moeder vrouw.
Het leven neemt soms een vlucht met je en dan leef je het leven ook te snel en oppervlakkig. Maar elke dag is er weer één en wordt bij geregen aan de ketting die inmiddels 12 ½ jaar lang is geworden.
Serieus mooie moeder vrouw, de jaren zijn voorbij gevlogen, er is enorm veel verandert. Jij altijd bang om mij niet bij te kunnen houden, welk een ongegronde angst, ik blijf ondanks alles gewoon het jochie met het brilletje, zonder krullen maar met zijn streken en ik hou van je.
Meer dan 12 ½ jaar geleden heb ik jou ontmoet,
ik ken je al bijna meer dan de helft van mijn leven,
van een serieus mooi meisje ben je geworden,
een serieus mooie moeder vrouw.
12 ½ jaar geleden zijn we getrouwd,
zonder een moment van spijt voor mij,
ik hoop nog veel jaren met je te mogen delen,
in voor en tegenspoed.
We kennen het leven wel zo’n beetje,
we zijn niet bitter geworden,
niet alleen, maar samen zijn we sterk,
het beste zal nog komen,
De meeste dromen zijn bedrog,
onze droom is nog steeds waarheid,
jij houdt van mij en ik van jou,
op naar de toekomst.
3 December 1995
Twelve and a half years married!!
That’s quite a time, but if you look back it's flown by. How it all began........ Boy with glasses and beautiful curls sees in the church the serious and beautiful girl of his dreams. He brings her home and then she falls in his arms and begins to kiss him. The first piece will be echoed by the serious pretty girl without a fight, the second piece-about who started kissing who -is for years a discussion point. Anyway this is how it started anyway. After some time he was allowed to be proposed also to her parents place and that went well. But what is a kid of 17 years? What does he know about life and relationships? It started out so beautiful, but after 6 weeks was yet again over, the cause was actually quite simple.. the mother in law .... ... hows that? The conversation once went to stuff you need when you get married and that sort of thing and that scared him off... Oh and then he jumped on his moped anxious into the night, deeply thinking if he wanted this now. His conclusion was ‘no, for this I am too young’. So he made an end to the relation, leaving behind a deeply saddened, seriously beautiful girl with nothing more than a sad letter.
He is gone to see her once again when he learned that it was not so good with her, but he wanted-despite large doubts- a free and happy life.
He took her one more time to Utrecht, with which he did live up the hopes for a reunification, but he just wanted to tell that he planned to do development work in the 3rd world.
Then he started nursing school, lost his curls, but not his glasseses. He then went through a dark period, full of doubt and self pity, lost himelf, went down and found himself again. And then just one day he called the serious beautiful and asked if they could talk together again. The serious pretty girl has got to love the kid with the glasses and without curls a lot, because she immediately said yes. She had a driver's license and car, thus they are then driven to Muiden, first to Maxis, shopping and then to the Muider Slot (a castle). On the way to Zeist he said to her that she could keep the roadmap he brought with him, though somewhat bitter she said she did not want to have it. She had only one goal and that was to reclaim the boy with the glasses and without curls, but he acted so cool and remained at a distance.
After that there is some back and forth writing and she suggested him for a not to simple choice, he as an apprentice nurse was afraid he would not be able to take good care for the seriously beautiful girl, but she wanted him even though he would have no cents.
Finally he made his choice and was the relation on…very well on, he traveled by train, but to say goodbye on a station become such a pain. In no time he received his driver's license and bought a black Ford Escort, with which he shuttled back and forth between Rotterdam and Zeist. They then went together on a vacation to Wijk aan Zee, came back again-with parts fort their layette set and could no longer miss each other. Soon the serious beautiful female applie for a cottage.
In december 1982 she got the key of a 1-room flat in Vollenhove, they revamped that together and it was intended that he would continue to live in Rotterdam and in the flat. Obediently he took than his toilet-bag with him but oh well why also. Then he went to his parents, he took his socks and took them to the serious beautiful females house. It was a fun time on that flat, there is no lack of money, two cars in front of the door. He wrote for her kilometers long poems and bought every time Roses.
Cohabitation was on 3 June 1983 (so about 12 ½ years ago) confirmed with a marriage.
Because a permanent secure job in the hospital they moved to Rotterdam in 1984, they received a hand full of keys and picked out a 5-room house in Schinnenbaant. 1 room was filled and there were 4 empty. Now she rode back and forth to Zeist and he was now in 5 minutes on his work. Soon she didnt like the driving back and forth no more and she found a part-time job at the Openbaar Lichaam Rijnmond in Rotterdam. The serious beautiful female then wanted to become a seriously beautiful mother and after much discussion and sometimes even quarrel (and also nice things), was the serious beautiful woman a serious beautiful-mother to be.
Annabel was born in June 1986, another room filled, Jasper was born in september 1987 another room filled and only 1 left to go. The seriously beautiful mother female quit working. With the prosperity in financial terms it was certainly done, sometimes going r to bed early duet o hunger and his weight went down from 92 to 75 kilograms.
He changed his job and became co-head in a nursing home for dementia patients and within 9 months promotion to teamlead (not that the financial situation improved much).
In 1988, the couple stood for the choice: the car away, go and live in an apartment or buy a House. The choice fell on buying a home and in december 1988, they moved to the Hamerdenstraat. Tessa was born in 1989- the House on the Schinnenbaan would have been full, but on the Hamerdenstraat it just means that the couple sleeps in the attic.
By the hustle and bustle with three children the relationship changed ofcourse, spend time together is rarely possible and if that happened, then they enjoyd it doubletwice over by. Not only expressed by three children, but also by another job for the boy with the glasses and without curls.
A job in which working from 9 to 5 is an exeption. A job making the energy to make a beautiful poem flow away. A job making the serious beautiful woman taking care of everything at jome alonee, whereby the boy with glasses but without curls with graying spines and a goatee feel so guilty that sometimes he is wondering if he can not better find a job from 9 to 5, because he realizes that he can only do this with the support of the seriously beautiful mother woman.
Life sometimes takes a flight with you and then you live your life also too fast and shallow. But every day there is another and is laced to the chain which has become by now 12 ½ years.
Serious beautiful mother woman, the years have flown by, there is a lot of changes. You always afraid to not be able to keep up with me, what an unfounded fear, I am just the boy with the glasses in spite of everything, without curls and I love you.
More than 12 ½ years ago I met you, I know you already almost more than half of my life, from a seriously beautiful girl you became, a seriously beautiful mother woman.
12 ½ years ago we got married,
without a moment of regret for me,
I hope to share with you many years
In good and bad times
We know about the life,
We did not become bitter,
not alone, but together we are strong,
the best is yet to come,
most dreams are cheats,
our dream is still truth,
you love me and I love you,
on to the future.
Onderstaand een document wat enig inzicht geeft over hoe ik naar succes kijk. Een (nog) niet afgemaakt verhaal (in het Engels) maar tot zover lijkt het veelbelovend. Voel je vrij dingen toe te voegen of commentaar te geven (kan zowel in het Nederlands als Engels)
Below is a document which gives some insight on how I look to success. A (yet) unfinished story (in English) but so far it looks promising. Feel free to add stuff or write a comment (both Dutch and English are ok with me).